Przepis art. 200 § 1 k.k. stanowi, że podlega karze ten, kto obcuje płciowo z małoletnim poniżej lat 15 lub dopuszcza się wobec takiej osoby innej czynności seksualnej lub doprowadza ją do poddania się takim czynnościom albo do ich wykonania. Czyn te zagrożony jest karą pozbawienia wolności w wymiarze od 2 do 12 lat. Możliwe jest także orzeczenie kary mieszanej.
Do "obcowania płciowego" zaliczamy zarówno spółkowanie jak również jego surogaty tj. stosunki analne i oralne. Z kolei "inna czynność seksualna" jest to "takie zachowanie, niemieszczące się w pojęciu obcowania płciowego, które związane jest z szeroko pojętym życiem płciowym człowieka polegające na kontakcie cielesnym sprawcy z pokrzywdzonym lub przynajmniej na cielesnym i mającym charakter seksualny zaangażowaniu ofiary" - uchwała SN z dnia 19 maja 1999 r. (I KZP 17/99, OSNKW 1999, nr 7-8, poz. 37). Przez doprowadzenie do poddania się innej czynności seksualnej rozumieć należy sytuację, w której małoletni poniżej lat 15 będzie jedynie przedmiotem oddziaływania ze strony sprawcy przestępstwa pedofilii, tzn. będzie stroną bierną kontaktu seksualnego, który będzie ograniczał się do ingerencji sprawcy w sfery intymne jego ciała. Przez doprowadzenie do wykonania innej czynności seksualnej rozumieć należy z kolei sytuację, w której małoletni poniżej lat 15 zostanie doprowadzony do podjęcia aktywności w ramach zaistniałego kontaktu seksualnego, niezależnie od tego, czy ta aktywność będzie nakierowana na ingerencję w sfery intymne ciała sprawcy, czy też samego małoletniego (por. wyrok SA w Katowicach z 2.06.2011 r., II AKa 142/11).
Ochrona małoletniego przewidziana w art. 200 § 1 k.k. ma charakter bezwzględny, co oznacza, że jest niezależna od jego decyzji w tym względzie (M. C., Karnoprawna ochrona dziecka, s. 444; W. Ł., O kryminalizacji przejawów pedofilii, s. 101). Uznaje się bowiem, że ze względu na niedojrzałość dziecko do 15 roku życia nie jest w stanie nigdy prawidłowo ocenić sytuacji zagrożenia i podjąć wiążącej decyzji w tym aspekcie (M. F., Przestępstwa przeciwko wolności seksualnej, s. 830). W ramach tej regulacji nie jest ważne, z czyjej inicjatywy nastąpiła czynność seksualna i kto był w niej aktywny, co należycie eksponuje przedmiot ochrony, jakim jest niedopuszczenie do demoralizacji seksualno-obyczajowej osoby małoletniej (Marek, Kodeks karny, 2007, s. 459).
Przedmiotem ochrony jest obyczajność i prawidłowy rozwój psychofizyczny dziecka. Dobrem chronionym art. 200 § 1 k.k. będzie zatem obyczajność, u której podstaw legło przekonanie, że przedwczesne rozbudzenie seksualne małoletniego wpływa niekorzystnie na jego rozwój (M. R., Przestępstwa przeciwko wolności seksualnej, s. 652). Pobocznym przedmiotem ochrony w wypadku art. 200 § 1 jest również ochrona małoletnich przed konsekwencjami społecznymi przedwczesnego macierzyństwa lub ojcostwa (por. M. Rodzynkiewicz [w:] Kodeks karny..., red. A. Zoll, s. 652, teza 2 do art. 200).
Nie można wykluczyć, że kompleksowa ocena stopnia społecznej szkodliwości czynu z art. 200 § 1 k.k., w świetle kryteriów z art. 115 § 2 k.k., w szczególności z uwzględnieniem wieku małoletniego, w sytuacji gdy do osiągnięcia przez małoletniego wieku 15 lat pozostawał niedługi okres czasu, będzie prowadzić do przyjęcia znikomego stopnia społecznej szkodliwości czynu, a w konsekwencji do braku przestępstwa i wyłączenia odpowiedzialności karnej sprawcy czynu.
Nadto, w sprawach ww. niezwykle ważną rolę pełnią opinie biegłych, w szczególności seksuologów, psychologów, a także neurologów. Zdarzyć się może, że w skutek przeprowadzenia kompleksowych badań okaże się, że u oskarżonego pedofilia będzie miała charakter organiczny tj. wynikać będzie z uszkodzenia pewnych struktur w mózgu, co też prowadzić może do uznania braku winy po stronie oskarżonego. Zważyć bowiem należy, że przestępstwo z art. 200 § 1 może być popełnione wyłącznie umyślnie w formie zamiaru bezpośredniego.
Sprawy tego rodzaju są niezwykle delikatne i złożone. Każda wymaga indywidualnej oceny.
Adwokat sprawy karne- tel. 531 200 352